Talenty i pasje

0 1
Kłosuj Komentuj Ulubione

Rowerem przez Polskę!

… i wszystko zaczęło się w maju, 27 lat temu, kiedy w liceum, z dwoma kolegami, wymyśliliśmy wyjazd rowerami z domu… na Słowację, nad Jezioro Orawskie. To było ogromne wyzwanie! Rowery górskie, pełen plecak jedzenia i 150 kilometrów. Wspaniała przygoda, którą powtarzaliśmy wiele razy.

Zawsze pasjonowała pana Waldemara Pieczarę bliskość z naturą, z otoczeniem. Długo, nawet po odebraniu prawa jazdy, nie posiadał samochodu, ale… miał rower. To on pomagał mu w przemieszczaniu się. I to rower pokazywał mu Polskę.

Panie Waldemarze, ale przecież oglądanie Polski z samochodu jest zdecydowanie bardziej wygodniejsze! I szybciej i więcej!

- Ale zza szyby samochodu, odczucia nie są aż tak atrakcyjne, jak ten świat widziany z roweru! - oburza się z uśmiechem Waldemar Pieczara – organizator rowerowych wycieczek po Polsce. - Dwa koła dają poczucie bliskości z tym, co nas otacza. Dają szansę na poznanie pozoru przypadkowych ludzi-tubylców, którzy przekażą nam historię okolicy, w której akurat jesteśmy. Mogą pokierować nas na trasy, o których wcześniej nie wiedzieliśmy!

Sama mam rower i uwielbiam włóczenie się rowerem po mieście i analizowanie szczegółów kamienic, których nigdy bym nie zobaczyła jadąc samochodem!

- To właśnie jest fajne na rowerze. Kiedy zobaczymy ciekawe miejsce, to możemy zboczyć z drogi i podjechać, oglądnąć, porozmawiać i dowiedzieć się czegoś. Samochód nie daje takiej satysfakcji i szczegółowości. Pejzaże z okna pojazdu uciekają bardzo szybko, a na rowerze następuje degustacja tego, co natura i otoczenie w danej chwili nam pokazują.

Pana przygoda z rowerem trwa 27 lat…

- Cały ten szmat czasu z moim dwukołowcem, te tysiące kilometrów i dziesiątki szosowych wyścigów amatorskich, dały mi potężną satysfakcję. Trochę dyplomów i medali jest, nawet puchar za zwycięstwo! -  śmieje się Waldemar Pieczara. Dzisiaj mogę też powiedzieć śmiało, że jest już mało miejsc w Polsce, w których nie byłem. Aczkolwiek są jeszcze zakątki, do których nie dotarłem, ale… coś trzeba zostawić na późniejsze lata – dodaje.  

No i trzeba mieć odpowiedni rower…

- Myślę, że rower trzeba dostosować do takiej rekreacji, jaką chce się mieć. Oczywiście jedna osoba będzie chciała jeździć spokojnie, druga trochę po górach, ktoś inny będzie miał większe aspiracje. Dzisiaj mamy dostępną większą gamę sprzętu, wyposażenia i ubrań. Kiedy jeździliśmy 27 lat temu, ciężko było o bidon, nie wspominając o rękawiczkach rowerowych. Jak sobie pomyśle, co musiało być jeszcze wcześniej i ilu rowerzystów miało problemów sprzętowych, to głowa mała! – zaznacza z uśmiechem pan Waldemar.

Pana ulubionym rowerem jest rower szosowy, dlaczego?

- Bo tak naprawdę daje mi możliwość odkrywania cały czas czegoś nowego. Ruszam z domu, (mieszkam niedaleko Babiej Góry) i za dwie godziny jestem już koło Zakopanego. Mogę pojeździć sobie z pięknymi widokami w tle, a trasa liczy sobie 150 kilometrów!  A wszyscy o tym wiedzą, że czas dojazdu pod Tatry samochodem, zajmuje więcej czasu niż rowerem. Na rowerze nie obowiązują korki, to właśnie ten plus...- śmieje się.

Istotny plus!

Jest pan organizatorem bardzo popularnych wypadów rowerowych…

- Przede wszystkim chciałem nam Polakom pokazać Polskę. Miejsc, które dla wielu z nas są nieznane. Może kiedyś słyszeliśmy o nich, może kiedyś minęliśmy samochodem, ale nie mamy pojęcia, jakie są wspaniałe. Po prostu przyszła myśl, by choć raz w miesiącu, (oczywiście mówimy o okresie roku, kiedy już jest ciepło), można pojeździć i pozwiedzać.

Co jest niezmiernie ważne dla zwiedzających Polskę rowerowo?

- Aplikacje, na których widzimy, gdzie kto był, gdzie jest i gdzie możemy się spotkać. Przez aplikacje możemy umawiać się na wypady i czasami też na nich rywalizujemy. Długi weekend majowy dał ku temu szansę. Poprzez rowerową aplikację, skrzyliśmy się w parę osób. Mając wiedzę o terenie, udało mi się zorganizować noclegi w Beskidzie Niskim, koło Dukli. Dwa dni jazdy rowerami po wschodnio-centralnej części tego Beskidu, przyniosło nam ponad 300 kilometrów przejechanej trasy i prawie 3500 metrów przewyższeń. Nie taki niski ten Beskid!

Mnóstwo kilometrów i wzniesień!

- Bardzo gorąco polecam Beskid Niski, który jest bardzo dziki, bardzo naturalny i bardzo dostępny dla rowerzystów. Na drogach, ruch jest bardzo mały, a dla pasjonatów MTB idealne są leśne dukty. Rowerowe podjazdy są w super scenerii, jakby malowane pędzlem artysty pejzaże. Fantastyczne malutkie miejscowości, takie jakby trochę z epoki mojego dzieciństwa. Czas tutaj trochę zwolnił. Pozostałości po obecności Łemków bardzo fascynują. Polecam zaglądnąć do Zawadki Rymanowskiej, gdzie jest wiele chyż łemkowskich zachowanych w dobrym stanie. Świetnym miejscem jest również Krempna z okolicznymi miejscowościami, gdzie mamy sporo przepięknych cerkwi. Nie można pominąć naszych wspaniałych uzdrowisk: Iwonicz Zdrój, Rymanów, Wapienne. Rowerowo trzeba też zaliczyć wspaniały odcinek z Krempnej do Ożennej przez Żydowskie, jak również odcinek trasy Rymanów-Komańcza i Komańcza-Dukla. Prawdziwy koneser turystyki rowerowej będzie zafascynowany!

Nowe, wspaniałe miejsca. A co pana zadziwia w tej okolicy?

- O dziwo brak tłoku, brak gwary, brak uciążliwego ruchu samochodowego. Fascynują mnie również ludzie z tamtego rejonu. Skromni, ale bardzo życzliwi, chętni do rozmów. Tam, gdzie mieliśmy okazję nocować, pani Wanda na głowie stawała, żebyśmy wszystko mieli.

W tym miejscu chciałbym podziękować strażakom z PSP Sanok, którzy przypadkowo, mijając nas, zauważyli, że jeden z naszych kolegów miał małą wywrotkę i bezinteresownie zatrzymali się oraz opatrzyli Damiana, by mógł jechać dalej. Właśnie tacy są tutaj ludzie...

Muszę jeszcze koniecznie coś dodać… pierogów i placków po węgiersku nie jadłem lepszych niż w tych okolicach. Pyszne jedzenie i ceny bardzo atrakcyjne.  Kiedy z miłym uśmiechem podano nam potrawy, to nawet po ciężkim dniu jazdy rowerem są nie do przejedzenia. Ogromne porcje!

To tym bardziej zapytam…, jakie plany degustacyjne i rowerowe są na wakacje?  

- Przed nami kolejny wypad rowerowy. Lista chętnych zapełniona, kierunek na Bieszczady, ale jeszcze nie te wysokie. Część początkowa z okolicą Jeziora Solińskiego. Relacje oczywiście prześlę, również te smakowe!

Czekamy na kolejne piękne zdjęcia i wrażenia uczestników. Tym bardziej, że rowery w Polsce stają się coraz bardziej popularne. Mam nadzieję, że niedługo dogonimy Holandię!

- Morze rowerów. Cieszę się, że tak dużo osób jeździ na rowerach. Ta forma rekreacji czy pasji zaczyna docierać mocno do naszego społeczeństwa. I pamiętajmy o bezpieczeństwie. Kask na głowie powinien być obowiązkowy, podobnie jak oświetlenie. Jeszcze wiele osób to zaniedbuje...

Bezpieczeństwo i  radość z rowerowego zwiedzania Polski.

- Szczególnie, kiedy wspólnie się roweruje! Przesyłam podziękowania i pozdrowienia dla super ekipy z weekendu majowego: Darka, Pawła, Kasi, Damiana, Mirka, Przemka (zdjęcia są naszym wspólnym autorstwem). Taką mamy również zasadę w naszej ekipie, że chwalimy się wspólnie dobrymi chwilami!

Bardzo dziękuję za wspaniałą rozmowę! I życzę kolejnych niesamowitych odkryć zakątków Polski!

- Bardzo dziękuję! Do rowerowania!

Waldemar Pieczara kilka słów o sobie…

Poza kolarstwem oczywiście pracuję zawodowo i naprawdę trzeba dobrze się nagimnastykować, by wszystko połączyć: rodzinę, pracę i pasję. W tym miejscu musze podziękować rodzinie za wyrozumiałość!

W odkrywaniu miejsc i ludzi bardzo pomaga mi bycie społecznym Przewodniczącym Rady Rejonowego Związku Kółek i Organizacji Rolniczych w Bielsku Białej. To właśnie bliski kontakt z członkami KGW, daje mi możliwość odkrywania nowych zakątków i budowania nowych wspaniałych przyjaźni. Z przyjemnością zamieniam się w słuch i po wspaniałych opowieściach trafiam rowerem w takie miejsca, które są bardzo nieznane.

Zabawny przypadek miałem na ostatnim wypadzie rowerowym, kiedy jechał z nami kolega Przemek z Krosna, duży pasjonat turystyki rowerowej. Mimo, że jeździliśmy po jego okolicach, to w pewnym momencie usłyszałem od niego:

- Nic nie wiedziałem o tym miejscu!

Wszyscy się roześmiali… a ktoś z grupy dodał:

- Waldek zna wszystkie zakamarki, nawet tak dalekie od domu!

Sylwia Skulimowska 

Redakcja mojaWieś ..

Udostępnij na facebook!

Przeczytaj również wszystkie artykuły z kategorii >

Uzdrowicielki ciała i duszy

Szeptuchy, uzdrowicielki, „wiedźmy” – to kobiety, które na stałe wpisały się w historię. Wiele małych społeczności kręciło się wokół nich, a ich obecność była nieodłącznym elementem codzienności. Uzdrowicielki te odprawiały rytuały, leczyły, wprowadzały magię do zwykłego życia. Czy istnieje jeszcze miejsce na taką tradycję, która łączy przeszłość z nowoczesnością? Czy współczesne szeptuchy mają swoje miejsce w XXI wieku? Szeptuchy to tradycyjne uzdrowicielki ludowe z Podlasia, które przypominają nam w dzisiejszym świecie, pełnym technologicznych innowacji, o ważności intuicji oraz duchowej więzi z naturą i magią. Ich działania często wymykają się logicznemu wyjaśnieniu, co sprawia, że bywają postrzegane przez niektórych jako zabobony, a ich praktyki jako szkodliwe. To postacie rodem z minionych epok, które stają w obliczu współczesnej rzeczywistości, pełnej smartfonów i mediów społecznościowych. Mimo to, szeptuchy wciąż cieszą się szacunkiem i nadal bywają odwiedzane przez osoby poszukujące wsparcia. Pomimo postępu w medycynie, istnieje wiele tajemnic, które wciąż są nieodkryte, a zjawiska, których nie jesteśmy w stanie wytłumaczyć znanymi metodami, dają przestrzeń dla tradycyjnych uzdrowicielek. Współczesne szeptuchy, mimo upływu czasu, znajdują dla siebie miejsce w nowoczesnym świecie. Magia przekazywana z pokolenia na pokolenie Szeptuchy od wieków łączą tradycyjne wierzenia z nowoczesnymi potrzebami społecznymi. Kim są te tajemnicze kobiety, które od wieków przekazują swoje sekrety? Jakie są sekrety ich modlitw i zaklęć? Jak leczą i co stosują w swoich miksturach? Jedno jest pewne: wiedza przekazywana przez pokolenia jest niezwykle cenna. Szeptuchy wykorzystują tradycyjne praktyki swoich babć i prababć, które również czerpały z doświadczeń swoich przodków. Ich działania, choć trudne do wyjaśnienia, często zadziwiają skutecznością i skutkami, które przynoszą ulgę. Znawczynie ziół Ziołolecznictwo to obszar, w którym szeptuchy doskonale się odnajdują. Mają ogromną wiedzę o roślinach i ich właściwościach leczniczych. Znają zioła, które pomagają przy różnych dolegliwościach, a ich domy pełne są suszonych roślin wykorzystywanych do przygotowywania naparów, maści czy olejków. To nie magia, a przekazywana z pokolenia na pokolenie wiedza o roślinach, która daje wymierne efekty w leczeniu. Często natura sama dostarcza nam wszystkiego, co niezbędne do odzyskania zdrowia. Modlitwa i zaklęcia – klucz do mocy Anioły, święci, duchowi przewodnicy i zmarli – to istoty często przywoływane przez szeptuchy. Wzywane są, aby wspierały lub chroniły nie tylko pacjentów, ale także same uzdrowicielki. Dla szeptuch słowo ma wielką moc. Wykorzystują ją w rytuałach, zaklęciach i modlitwach, które potrafią uzdrowić, przynieść ulgę, a nawet uwolnić od negatywnych energii. Słowo jest narzędziem, które kształtuje rzeczywistość i wywołuje konkretne działania. Zrównoważenie ciała i ducha Dla szeptuch nie tylko fizyczne zdrowie jest istotne. Często przyczyną problemów zdrowotnych widzą one zakłócenia w energii ciała. W ich mniemaniu, blokady energetyczne mogą manifestować się w formie chorób, bólów czy depresji. Szeptuchy potrafią dostrzegać te blokady i usuwać je, używając przy tym rąk, świec, wody lub ognia. W niektórych przypadkach tworzą także amulety i talizmany, które chronią przed złymi siłami i pechem. Nazwa „szeptucha” pochodzi od słowa „szept”, które w dawnych czasach było jedną z głównych metod leczenia. To w szeptach, w modlitwach i zaklęciach kryje się moc, która wciąż budzi respekt i nadzieję w sercach tych, którzy szukają pomocy. Czytaj dalej

Luka płacowa - Dlaczego kobiety zarabiają mniej niż mężczyźni?

Luka płacowa  to różnica pomiędzy średnimi stawkami godzinowymi brutto, które otrzymują kobiety i mężczyźni. Oblicza się ją na podstawie wynagrodzeń wypłacanych bezpośrednio pracownikom przed odliczeniem podatku dochodowego i składek na ubezpieczenie społeczne. Problem luki płacowej jest niezwykle trudny do rozwiązania. Wynika to z faktu nie tylko modeli opiekuńczych, różnic w sposobach negocjacji płacowych między płciami, ale również samych przekonań, co do pozycji kobiet w społeczeństwie. A to przecież jedynie tylko część powodów istnienia luki płacowej. Dane wskazują, że Polska nie wypada źle na tle innych krajów Unii Europejskiej. Obecnie luka płacowa w naszym kraju wynosi 4,7 proc. Przykładowo według danych Eurostatu w 2021 r. średnia unijna wynosiła 12,7 proc. Nie oznacza to jednak, że powinniśmy osiąść na laurach w tym obszarze. Dane z raportu Sedlak & Sedlak pokazują, że luka płacowa jest obecna w naszym kraju w każdej branży i na każdym poziomie stanowisk.  Przyczyny luki płacowej  Informacje ze strony parlamentu europejskiego wskazują, że istnieje kilka czynników. Po pierwsze, kobiety znajdują się w sytuacji, gdzie średnio wykonują więcej pracy nieodpłatnej, skupiając się na obowiązkach domowych i opiece nad dziećmi. To dodatkowe obciążenie wpływa na ich dostępność do płatnej pracy oraz rozwój kariery zawodowej. Ponadto większa liczba kobiet pracuje w sektorach niskopłatnych, co bezpośrednio wpływa na ich wynagrodzenia. Pay Gap – dyrektywa unijna na ratunek Jednym z najważniejszych wyzwań, stojących przed współczesnym społeczeństwem jest kwestia nierówności w wynagrodzeniach między płciami. Spróbowaliśmy rzucić odrobinę światła na ten obszar i odpowiedzieć na kluczowe pytania związane ze zjawiskiem „pay gap” w Polsce. Transparentność wynagrodzeń ma wyrównać płace dla pracowników na tych samych stanowiskach, niwelując w ten sposób „pay gap”. Warto podkreślić, że dyrektywa nie będzie naruszać bezpieczeństwa danych osobowych pracowników. Upublicznione będą średnie wynagrodzenia na danym stanowisku, a nie zarobki konkretnej osoby. Walka o równouprawnienie Nierówności płacowe bez wątpienia stanowią znaczące wyzwanie dla  współczesnego społeczeństwa. Trzecia dekada XXI wieku to odpowiedni moment na wyrównanie płac pomiędzy obydwoma płciami. Zgodnie z raportem Unii Europejskiej wyrównanie płac może skutkować zmniejszeniem ryzyka ubóstwa i wykluczenia społecznego u kobiet w podeszłym wieku. Patrząc na stan polskiego systemu emerytalnego, jest to niezwykle ważny argument. Elementem dyskryminacji ze względu na płeć, o którym jednak dość mało się mówi, a który pogłębia lukę płacową, jest niższy dla kobiet wiek emerytalny. Powoduje on, że w późniejszym okresie kariery zawodowej w kobiety mniej się inwestuje, same też mniej inwestują w swój kapitał ludzki, przez co nie dostają później lepiej płatnych zadań i nie zajmują dobrze płatnych stanowisk. Perspektywa możliwości wcześniejszego niż mężczyźni przejścia na emeryturę, nawet jeśli tylko domniemana, jest dewastująca dla przebiegu kariery, a więc także dla zarobków w późniejszym jej okresie.  Magdalena Studzińska    Czytaj dalej

Dzień Kolorowej Skarpetki – Światowy Dzień Zespołu Downa

Każdego roku, 21 marca, obchodzimy Światowy Dzień Zespołu Downa – dzień poświęcony podnoszeniu świadomości na temat tej genetycznej niepełnosprawności oraz promowaniu pełnej akceptacji i integracji osób z zespołem Downa w społeczeństwie. Symbolem tego dnia są kolorowe skarpetki nie do pary, które każdy może założyć na znak solidarności i wsparcia. Dlaczego 21 marca? Data Święta nie jest przypadkowa – nawiązuje do istoty zespołu Downa, czyli obecności dodatkowego, trzeciego chromosomu w 21. parze chromosomów. Właśnie dlatego 21 marca (21.03) został wybrany na dzień, w którym zwracamy uwagę na potrzeby i prawa osób z trisomią 21. Skąd pomysł na kolorowe skarpetki? Kolorowe skarpetki nie do pary symbolizują różnorodność, indywidualność i radość, którą osoby z zespołem Downa wnoszą do naszego świata. To prosty, ale wymowny gest, który pomaga szerzyć świadomość na temat tego, że każdy z nas jest inny, a jednocześnie równie ważny i wartościowy. Jak możesz się zaangażować? Załóż 21 marca dwie różne, kolorowe skarpetki i podziel się zdjęciem w mediach społecznościowych, oznaczając je hasztagiem #LotsOfSocks. Weź udział w wydarzeniach organizowanych przez fundacje i stowarzyszenia wspierające osoby z zespołem Downa. Edukuj się i innych na temat zespołu Downa – otwartość i zrozumienie to klucz do budowania bardziej przyjaznego i równego społeczeństwa. Pamiętajmy, że Święto to nie tylko okazja do założenia kolorowych skarpetek, ale przede wszystkim moment refleksji nad wartościami takimi jak akceptacja, równość i szacunek dla każdego człowieka. Niech 21 marca stanie się dniem pełnym uśmiechu, wsparcia i pozytywnej energii! Załóż skarpetki i pokaż, że różnorodność jest piękna! Foto: Żłobek "Nasza bajka" Czytaj dalej

Zadbajmy o bezpieczeństwo podczas prac polowych

Wypadki przy pracy w rolnictwie często są tragiczne w skutkach. Nierzadko kończą się trwałym kalectwem, a nawet śmiercią. Policjanci apelują o rozwagę podczas wykonywania prac polowych. Pracując w polu, czy w obrębie swojego gospodarstwa, szczególnie zwróć uwagę na dzieci i zadbaj o ich bezpieczeństwo! Rozpoczął się okres intensywnych prac polowych i gospodarczych. Wypadki z udziałem maszyn i urządzeń rolniczych zwykle powstają na skutek ich nieprawidłowego użytkowania. Stosowanie kilku podstawowych zasad, pozwoli uniknąć mogących pojawić się zagrożeń: przy obsłudze sprzętu rolniczego zwróćmy uwagę, czy jest on wyposażony w osłony zespołów i ruchomych części mogących stwarzać zagrożenie dla osób je obsługujących, przede wszystkim powinniśmy dokładnie sprawdzić stan techniczny maszyn rolniczych, jeśli w gospodarstwie są dzieci, to wykonując nawet najprostsze prace, musimy pamiętać, że w każdej chwili mogą się one znaleźć w strefie zagrożenia! zachowajmy szczególną ostrożność, przy sprzęganiu ciągnika rolniczego ze sprzętem, maszyną współpracującą. Jeśli nie dopilnujemy tej czynności, my sami, osoby postronne, w tym dzieci, mogą zostać przygniecione przez niezabezpieczony odpowiednio ciężar maszyny. nie pozwalajmy dzieciom na wykonywanie niebezpiecznych prac polowych nie pozostawiajmy niebezpiecznych narzędzi w miejscach dostępnych dla dzieci, gdzie mogą stanowić dla nich zagrożenie, nie podejmuj się żadnej pracy, będąc w stanie nietrzeźwości i nie zezwalaj na to innym, nie pozwalajmy dzieciom na prowadzenie ciągników i uruchamianie maszyn rolniczych. Dziecięca ciekawość i próby naśladowania dorosłych w takim przypadku, mogą skończyć się tragicznie, nie prośmy dzieci o pomoc przy pracach ze szkodliwymi substancjami chemicznymi takimi jak pestycydy, nawozy, paliwa, rozpuszczalniki, smary, smoły. Prowadząc prace polowe rozważnie, przestrzegając podstawowych zasad bezpieczeństwa, chronisz swoje zdrowie i życie. Dagmara Mościńsk Czytaj dalej

Trwa przekierowywanie...

Trwa przetwarzanie ...

Twój kłos został poprawnie oddany!

Twój kłos został usunięty!

Wystąpił błąd podczas kłosowania. Twój kłos nie został oddany!

Plik jest zbyt duży, dozwolona wielkośc to max 10MB.

Aktualnie trwa modernizacja sklepu.
Zapraszamy już wkrótce!

Korzystamy z informacji zapisanych za pomocą plików cookies na urządzeniach końcowych użytkowników. Pliki cookies użytkownik może kontrolować za pomocą ustawień swojej przeglądarki internetowej. Dalsze korzystanie z naszego serwisu internetowego, bez zmiany ustawień przeglądarki internetowej oznacza, iż użytkownik akceptuje stosowanie plików cookies.

Zamknij